Een lekker dagje
4 mei 2013 - Wittenberg, Duitsland
Heerlijk dagje
Vandaag ging het heel goed.
Eerst een ontbijtje bij mijn hele aardige hospita van mijn mooie huisje. Ze ging nog een extra broodje voor me halen bij de bakker. Beetje meer kaas voor me gesneden. Ze gaf ook nog een fotootje mee. Ze zei dat haar man net zo gek was als ik. Hij was in de buurt van Berlijn veel kilometers op de fiets aan het maken.
Daarna hoppakee weer karren.
Het ging goed. Mooi weer, weinig wind, geen bergen.
Ik ben ondertussen al 3 keer ontsnapt aan glas op de weg. Zat ik gelukkig niet te dromen.
Bijna had de maker van de digitale route mij weer in de val gelokt. Ineens moest ik naat links een karrepad op. Dan kon ik naar enorme graafmachines gaan kijken.
Maar dat kon echt niet. Zelfs voor een mountainbike was dat zwaar. Lekker doorgekart maar wel op het asfalt fietspad.
Ondertussen ook in mijn gedachten dat het niet goed gaat met mijn collega bij Ballast Nedam Piet Heijgen. Al maanden ziek en weer opgenomen in het UMC.
Om een uur of 2 was ik in Lutherstadt Wittenberg, weer bijna 100 km verder. Via een ijssalon ben ik terecht gekomen in Hotel Adler op het marktplein. Gelukkig Oostduitse prijzen. Ik zit nu op het terras naar het wielrennen voor de deur te kijken, te chatten en wordfeuden met Anniek en dik aan het witbier met nootjes. Anniek stuurde me de laatste foto van Ata en Caspar samen. Die staat nu op Reislogger.
Morgen probeer ik op een km of 40 van Berlijn te komen.
Jeetje wat gaan die wielrenners hard of ligt dat aan het witbier?
Vandaag ging het heel goed.
Eerst een ontbijtje bij mijn hele aardige hospita van mijn mooie huisje. Ze ging nog een extra broodje voor me halen bij de bakker. Beetje meer kaas voor me gesneden. Ze gaf ook nog een fotootje mee. Ze zei dat haar man net zo gek was als ik. Hij was in de buurt van Berlijn veel kilometers op de fiets aan het maken.
Daarna hoppakee weer karren.
Het ging goed. Mooi weer, weinig wind, geen bergen.
Ik ben ondertussen al 3 keer ontsnapt aan glas op de weg. Zat ik gelukkig niet te dromen.
Bijna had de maker van de digitale route mij weer in de val gelokt. Ineens moest ik naat links een karrepad op. Dan kon ik naar enorme graafmachines gaan kijken.
Maar dat kon echt niet. Zelfs voor een mountainbike was dat zwaar. Lekker doorgekart maar wel op het asfalt fietspad.
Ondertussen ook in mijn gedachten dat het niet goed gaat met mijn collega bij Ballast Nedam Piet Heijgen. Al maanden ziek en weer opgenomen in het UMC.
Om een uur of 2 was ik in Lutherstadt Wittenberg, weer bijna 100 km verder. Via een ijssalon ben ik terecht gekomen in Hotel Adler op het marktplein. Gelukkig Oostduitse prijzen. Ik zit nu op het terras naar het wielrennen voor de deur te kijken, te chatten en wordfeuden met Anniek en dik aan het witbier met nootjes. Anniek stuurde me de laatste foto van Ata en Caspar samen. Die staat nu op Reislogger.
Morgen probeer ik op een km of 40 van Berlijn te komen.
Jeetje wat gaan die wielrenners hard of ligt dat aan het witbier?
Witbiertje is verdiend! Volgens mij lig je voor schema.
Over 2 dagen in Berlijn, dan een paar dagen verdiende rust.
Het gaat lukken morgen, succes maar weer.
Groet'n
Hans
Goeie prestatie, je bent lekker bezig.
3 mei is onze kleinzoon geboren ,een flinke jongen met de naamJim.
We volgen je reisavonturen weer dagelijks, lekker op de bank !
Hou vol en ook veel plezier onderweg.
Jan en louise
Fijn te lezen van een fijne dag ,ondanks Doden Herdenking.
Moet op dat toch een dubbel gevoel los maken.
Fijn dat jij met een andere intentie op de weg zit en je reis op die dag met wit bier heeft kunnen genieten.
Jammer van je Vriend in het Z.H.
Hopelijk mag hij daar verbetering ervaren.!!
De foto's zijn aldoor zo helder als glas,fijn om te zien.
m.v.g.Jan.P.